فرزندتان کار می خواهد لاستیک ایرانی بفروشید

صنعتگر بودن با توجه به شرایط موجود چه حسی دارد ؟
حس شخصی خیلی قشنگی دارد البته شکی در عاشق و یا دیوانه بودن تولید کننده نیست . زیرا چرخ زندگی افرادی در این میان می چرخد ، خانواده هایشان تامین می شوند . تولید کننده در طول زمان طولانی ۳۰ سال با همکاران و دوستان ارتباط برقرار می کند . اما اگر سوال شود که صنعت چه موهبتی داشته است ؟ باید پاسخ داد که آش دهان سوزی نبوده است . اگر از هر صنعتگری سوال شود که آیا اگر دوباره به دنیا بیاید کارخانه دار خواهد شد یا نه ؟ پاسخ می دهد خیر . تاجر خواهم شد . چون حمایت از تاجران بیشتر است. تجارت راحت تر است و مشکلات کمتری دارد . یک کارخانه در طول یکسال با بیش از ۲هزار کارگر کار می کند ، ۴۰۰ ، ۵۰۰ میلیارد تومان جنس می فروشد ، در نهایت با هزینه و درآمدش مساوی می شود یا شاید ۲ تا ۳ درصد سود به دست می آورد. ولی یک تاجر با همین مبلغ ۱۰۰ میلیارد تومان سود می کند و تمام افرادی که برای او کار می کنند ، ۵ نفر هستند .
تاجر ، ترخیص کار ، حسابدار ، منشی و خدماتی تولید مانند فرزند آدم است . وقتی دستگاه های کارخانه کار میکند ، لذت بخش است ولی وقتی وارد بازار می شویم و جنس خارجی را مشاهده می کنیم و می بینیم چندین برابر جنس ایرانی فروش می رود ، ناراحت می شویم . زیرا دلیل گرانی جنس خارجی این نیست که کیفیت بهتری نسبت به جنس ایرانی دارد . کیفیت جنس ایرانی بهتراز اکثر خارجی هاست . فقط این فرهنگ جا نیفتاده که از بین دو جنس ایرانی و خارجی حتی اگر کیفیت یکسانی داشته باشند ، ایرانی خریداری شود .
اما بالاخره تولیدکنندگان هم باید به فکر مصرف کنندگان و خرده فروشان باشند !
ما با کیفیت و قیمت مناسب و خدمات پس از فروش سعی می کنیم خدمت خود را ارائه دهیم . اما مصرف کننده هم باید از تولید کننده حمایت کند . مگر بچه های شما بزرگ نیستند ، مگر بزرگ نمی شوند و دانشگاه نمی روند . مگر دوست ندارید که بچه های شما شغل داشته باشند . اینکه نمی شود ! شما انتظار شاغل بودن فرزندان خود را داشته باشید اما خودتان جنس خارجی بخرید !
کارخانه های ما چگونه کار می کنند ؟ فرزندان شما باید در این شرکت ها کار و تولید کنند . خودتان هم باید کالای ایرانی بخرید . واقعا چه فرقی می کند ؟ این مورد نه فقط در کالاهای با کیفیتی مانند تایرهای ایرانی صادق است بلکه در سایر موارد هم باید ایرانی ها بیشتر به فکر تولید داخل باشند . مثلا شما اگر خمیردندان نسیم یا داروگر بخرید ، با خمیردندان بلنداکس (یک برند خارجی ) چه قدر کیفیت آن متفاوت است ؟ شاید ۵ درصد ! در حالی که قیمت خمیردندان خارجی ۵ برابر خمیردندان ایرانی است . اگر جنس ایرانی خریداری شود ، تولید کننده ایرانی تشویق می شود و در جهت پیشرفت محصولات و تولیدات کارخانه خود حرکت می کند .
شما به عنوان صنعتگر وقتی بحث قیمت تمام شده و حداکثر سود را درنظر می گیرید ، برای خودتان نموداری می کشید که حداکثر مطلوبیت چیست . طبیعتا عرق ملی و ایرانی در هم وطنان ما زیاد است و به این راحتی سراغ جنس خارجی نمی روند بلکه ملاحظات مختلفی را در هنگام خرید مدنظر قرار می دهند . به نظر شما مشکل کار کجاست ؟ چوب عقبه نگاه اقتصادی دولتی ها و بنگاه ها به مصرف کننده را می خورید ؟ یا نیاز به کار تبلیغاتی و فرهنگی داریم ؟
من مشکل را درفقر فرهنگی می بینم . ما از قدیم به این شیوه عادت کرده ایم ، کالاها در ایران تولید نمی شده و همواره دوست داشتیم اجناس خارجی را خریداری کنیم . مثلا چون زمانی پنکه از خارج وارد می شد و مردم خریداری می کردند حالا که پارس خزر هم پنکه می سازد ، باز هم مردم دنبال پنکه خارجی هستند . صنعت ایران از ابتدا با خارجی شروع شده است و در جسم و روح مردم شکل گرفته است .
استدلالی که شما می گویید در کره و ژاپن و کشورهای دیگر هم بوده است ، یعنی تا پیش از صنعتی شدن مصرف کننده کالاهای خارجی بودند . اما به جای طی کردن مسیر آنها تنها مقصد واردات را تغییر داده ایم یعنی در یک زمانی فقط می گفتیم کالای آمریکایی سپس کالای ژاپنی و بعد کره ای . الان هم کالاهای چینی را درجه بندی می کنیم نمی دانیم چه اراده ای در کار است . اما چرا این اتفاقاتی که در آسیای شرقی افتاد و تبدیل به کشورهای صنعتی شدند ، برای ما نمی افتد ؟
پاسخ به این سوال توضیح مبسوطتری دارد . حمایت دولت می تواند در اصل و اول کار موثر باشد . حمایت فقط پول نیست خود حمایت ارزش بیشتری دارد ابتدای امسال آقای خامنه ای گفتند از کالای داخلی حمایت کنید تا مشابه آن از خارج وارد نشود . این حرف بسیار خوبی است . آیا این واقعا اجرا شد ؟ متاسفانه این توصیه حتی در بخش هایی که به اندازه کافی تولید داریم و تولیدات هم با کیفیت هستند و به لحاظ قیمتی هم دارای مزیت هستیم ، اجرا نشد . در صنعت تایر ما سه سایز پراید ، پژو و سمند داریم که بیشترین تولید تایر هم مربویط به این سه ماشین است . مصرف ایران برای بازار مصرف (after market) و کارخانه های خوروسازی حدود ۱۲ تا ۱۵ میلیون حلقه است . ظرفیت تولید ما یعنی انجمن صنفی صنعت تایر ۲۲ میلیون است . ما بیش از حد نیاز ظرفیت تولید داریم . کیفیت و استاندارد تایر ما عالی است . استاندارد ایران ترکیبی از استاندارد اروپا و آمریکاست و ما لاستیکی می سازیم که کیفیت آن از کره ای بالاتر است ، اما قیمت این لاستیک پایین تر از قیمت لاستیک چینی است . با این حال نمی خرند .
چرا نمی خرند ؟
به دلیل وجود لاستیک خارجی در ایران است . نباید این لاستیک ها وارد کشور شوند وقتی فرهنگ ما طوری است که چشم مان می بیند ، دلمان می خواهد ، نباید اجازه واردات دهیم متاسفانه با فرض کیفیت و قیمت برابر ایرانی ها حتما خارجی راخریداری می کند در صورتی که اصلا اطلاعات فنی ندارند .
با این اوصاف انگیزه های اقتصادی مانند قیمت و کیفیت در انتخاب تایرهای خودرو مطرح نیست . دلیل این امر چیست ؟
بیشتر به دلیل فرهنگ دوست داشتن خارجی است اما انگیزه های اقتصادی هم وجود دارد . کالای خارجی برای مغازه دارفروشنده سود زیادی دارد . لاستیکی که ما به مغازه دار می دهیم ، جفتی ۵هزارتومان سود دارد ، اما لاستیک کره ای جفتی ۵۰ هزارتومان برای مغازه دار سود دارد . مشخص است که لاستیک خارجی خریداری می شود . بنابراین بخشی از مشکلات باید با کمک اتحادیه لاستیک و روغن حل شود که بخشی از آن فرهنگی است و بخش دیگر آن انگیزه های اقتصادی است .
پیشنهاد شما در این باره چیست ؟ این یک منطق است که فروشنده نهایی دنبال سود است و برای معیشت باید انگیزه داشته باشد . باید مکانیزمی برای این کار تعریف شود .
متاسفانه در زمان حاضرراهی وجود ندارد ، چون کالای خارجی همیشه در حال وارد شدن است ، واردکننده هم سود زیادی به مغازه دار می دهد . پیشنهاد من این است که حداقل برای حمایت از صنایع داخلی چندین سال از ورود کالاهای خارجی جلوگیری شود باید به تولید کنندگان داخلی گفته شود که درفرصت حمایتی که برایشان ایجاد می شود اصلاح ساختاری انجام دهند و به صادرکننده تبدیل شوند در حوزه فرهنگ سازی هم مجله ، رادیو ، تلویزیون ، روزنامه ها ، خبرگزاری ها و سایت و … می تواند موثر باشد . این رسانه باید به صورت مجانی و خودجوش از کالای ایرانی حمایت واقعی کنند و عرق ملی مردم را برانگیزند . خرید کالای ایرانی مساوی است با اعتیاد کمتر ، فحشای کمتر. آن چیزهایی که واقعیت دارد را باید به رخ مردم کشید . روزنامه هایی وظیفه دارند که در گوشواره نشریه خود شعار خرید کالای ایرانی زده شود . تلویزیون باید هرشب تبلیغ خرید کالای ایرانی داشته باشد . به نظر من باید یکی در میان تبلیغات کالای ایرانی باشد . باید دائم این تبلیغ گفته شود تا در ذهن مردم ملکه شود . کارخانه های ما هم وظیفه دارند که جنس خوب تولید کنند . وقتی انتظار داریم که مردم از ما بخرند ، باید کالای خوب تولید کنیم خدمات پس از فروش بدهیم . وقتی خدمات پس از فروش خوب باشد ، مشتری راغب می شود جنس ایرانی بخرد .
البته منظورتان تکرار تجربه اوایل انقلاب که دنبال خودکفایی در همه امور بودیم نیست ؟ چون عاقبت این نوع حمایت ها و جلوگیری از واردات را ما اکنون در صنعت شبه انحصاری خودرو می بینم ؟
بنده مسئله خودکفایی را مطرح نکردم در بخش هایی مزیت داریم روزی که در ۲۷ ، ۲۸ سال پیش وارد صنعت تایر شدیم ، ۸۰ تا ۸۵ درصد مواد اولیه تولید تایر وارداتی بود . برای ما انگیزه ایجاد شد که کارخانه تایرسازی تاسیس کنیم . آقای هاشمی (خدا رحمت شان کند) گفت می خواهم ۵ کارخانه بسازم ، دلار ۷ تومانی می دهم و کارخانه بسازید . در آن زمان دلار ۲۵ تومان بود . شرکت یزدتایر و بارز و پنج کارخانه ساختیم . خود دولت هم برای ما کارخانه خرید . آقای مهندس نعمت زاده ، مهندس اشعری را مسئول کردند تا پنج کارخانه تایرسازی از میتسوبیشی ژاپن خریدند . قیمت آن ۵/۸۲ میلیون دلار بود که در حال حاضر ۲۰۰ میلیون یورو شده است . الان که در خدمت شما هستیم ، فقط ۳۰ درصد مواد اولیه این صنعت وارداتی است و داخلی سازی مواد اولیه صورت گرفت .
بعنوان مثال ۳۰ درصد صنعت تایر دوده است ما خودمان این ۳۰ درصد را می سازیم گروه ما هم یک کارخانه دوده سازی دارد که هم برای ما می سازد و هم به کارخانه های دیگر می فروشد . نخ تایر از خارج وارد می شد ۱۰ درصد نخی که در تایرسازی استفاده می شود را خودمان می سازیم . دو کارخانه نخ دولتی تاسیس شده است یک کارخانه خصوصی هم وجود دارد . مقداری از مواد شیمیایی تولید می شود SPR در ایران تولید شد ، پتروشیمی بندر امام که دولتی است این را می سازد . ۱۰ ، ۱۲ درصد تایر SPR است خوشحالیم که این اتفاقات رخ داده است . ما در حال حاضر مزیت های دسترسی به مواد اولیه و قیمت داریم باید از این مزایا استفاده کنیم .
با این اوصاف و مزیت ها وضعیت صنعت تایر در بازارهای منطقه چگونه است ؟
در بازار منطقه ای هم با توجه به این که سیاست کشورهای دیگر ، سیاست های دمپینگ است و چینی ها دمپ می کنند یعنی قیمت کالاهایشان ارزان تر از قیمت تمام شده کالا در کشورهای مقصد است بعنوان مثال تایرساز پراید در عراق ۱۸ دلار است که آنها ۱۲ دلار عرضه می کنند .
چگونه این کاررا می کنند ؟
چون دولت آنها به دمپ کردن کمک می کند و مابه التفاوت قیمت را دولت چین تامین می کند یا سوبسید صادرات به کارخانه دار می دهد اما سوبسید صادرات ما اینطور است که هنوز ما سوبسید سال ۱۳۹۱ را طلبکار هستیم یا در هندوستان به محض صادرات در گمرک پول را می دهند . صادرات در هند ۱۲ درصد جایزه دارد یعنی طرف می تواند ۱۲ درصد تخفیف بدهد روی قیمت تمام شده خود ضرر می کند و در گمرک پس می گیرد پس سود می کند و به اصطلاح یر به یر می شود . بر اساس علم اقتصاد وقتی بخشی از تولید هم با قیمت تمام شده ارائه می شود باز به نفع کارخانه های تولیدی است ، به خاطر اینکه هم افزایش تولید خواهیم داشت . نقطه سر به سر پایین می آید و بیشتر صادرات می کنیم از طرف دیگر معروفیت در منطقه ایجاد می شود . هم اکنون برند گلدستون کاملا در منطقه افغانستان ، پاکستان ، عراق و کشورهای CIS معروف است . هرروز از ما قیمت می خواهند قیمت هم می دهیم جنس و قیمت خوب است ، اما باز چین بنا به دلایلی که اشاره کردم برنده می شود . اینها مشکلات ماست . از تولید ملی حمایت نمی شود انتظار ما حمایت پولی نیست بلکه بیشتر حمایت های تعرفه ای و عدم واردات تایر است .
آیا دامپینگ برای کشور ما هم وجود دارد ؟
دروازه گمرک ایران هم که همیشه باز است با برگ سبز دو کانتینر دو کانتینر رد می کنند همه از این موضوع مطلع هستند اما هیچ کس جلو این کار را نمی گیرد خروج برگ سبز گمرکی ۱۰ روز وقت دارد ، ۲ کانتینر بیرون می آورد ، فردا دوباره ۲ تا دیگر می آورد . عوارض ۲ کانتینر پرداخت می شود ولی ۲۰ کانتینر وارد می کند . بنابراین یک دهم گمرکی داده است . در گمرکات منطقه آزاد به راحتی این اتفاق می افتد . ستاد مبارزه با قاچاق کالا اطلاعات دقیقی در این خصوص دارد .
منظور ما هم قاچاق با روش کوله بری نیست زیرا اینها در برابر کاری که در گمرک می شود عددی نیست . فرد بیچاره ای چهارتا لاستیک روی کولش می گذارد و از آن طرف کوه به این طرف کوه می آیند . روزانه صدنفر هم این کار را انجام بدهند در صنعت لاستیک و تایر تاثیر ندارد اینکه یک کشتی تایر قاچاق وارد کشور می شود ، اثر دارد.
ممنوعیت واردات از نکاتی است که بنده روی آن حساس هستم از کجا معلوم که گرفتار سرنوشت خودرو نشویم . وقتی درها بسته می شود به این معنی است که ما توان رقابت را از خودمان گرفتیم و خود به خود بازار انحصاری ایجاد می کنیم این تجربه در دنیا نشان داده است که بازارهای انحصاری دوام دار نیستند .
داستان تایربا داستان خودرو متفاوت است . تایر سایزهای متفاوتی دارد که ۲۰ ،۳۰ سایز آن در ایران تولید می شود . سایر سایزها محکوم به واردات است . چه ما بخواهیم چه نخواهیم باید وارد شود . لاستیک راه سازی ، کشاورزی و … باید وارد شود . منظور ما این نیست که هیچ لاستیک وارد نشود . لاستیک هواپیما و تانکر و … باید وارد شود اما با عدم ورود سایزهایی که ما تولید می کنیم از صنایع داخلی حمایت خواهد شد . به خاطر اینکه ما روی آن سه سایز می توانیم سود کنیم و کارمان را توسعه دهیم تا بتوانیم سایزهای دیگر را تولید کنیم . در خیابان که عبور و مرور دارید متوجه می شوید تمام لاستیک های ماشین های شاسی بلند وارداتی است . ما در یزدتایر برای هر حلقه از این لاستیک های وارداتی ۵۰۰ هزار یورو به یک شرکت هلندی داده ایم تا تکنولوژی این لاستیک ها را وارد و بومی کنیم . یعنی هریک حلقه از این لاستیک ها ۲ ، ۳ میلیارد تومان هزینه برما تحمیل می کند . اگر تکنولوژی ساخت این لاستیک ها وارد ایران شود ، رقابت ایجاد می شود . وقتی ما موفق می شویم که تکنولوژی خوبی داشته باشیم ، می توانیم صادرات خوبی هم داشته باشیم . ما آخرین محموله های خود را به رومانی صادر کردیم . رومانی کشور اروپایی است و SWR یعنی شاخص های تایر را رعایت می کند . ما همه اینها را پاس کردیم .
در بازار خرد چگونه می توان کار ساماندهی داشته باشیم و فروش تولیدات داخلی و سود بخش خرده فروشی را بیشتر کنیم . همان طور که اشاره شد ، مشکلی که در بازار خرده فروشی است ، اختلاف سود کالاهای خارجی مخصوصا کالاهای قاچاق و داخلی است .
یکی از راهکارها این است که سود مغازه دار را زیاد کنیم برای اینکه سود مغازه دار زیاد شود باید کالای ما با قیمت بالا در بازار فروش برود . این اتفاق به دلیل وجود کالاهای خارجی نخواهد افتاد . اینکه می گوییم ممنوع شود به این دلیل است برای نمونه یک لاستیک پراید بهترین کارخانه ما یزدتایر و بارز است . جفتی ۲۱۰ هزارتومان قیمت لاستیک است . همچنین سایر لاستیک های چینی ۲۶۰ هزار تومان است . کارخانه یزد تایر که تحت کنترل و لیسانس فردشتاین هلند است ، چینی ها را قبول ندارند . اما لاستیک ایرانی ۱۰ هزار تومان سود به مغازه دار می دهد ، لاستیک چینی ۵۰ هزار تومان . لاستیک ایرانی بیشتر از این توان ندارد که به مغازه دار سود بدهد ، چون اگر بیشتر از این پایین بیاید ، وارد ناحیه زیان می شود . تنها راه این است که قیمتش بالا برود . یعنی کارخانه داخلی باید قیمت فروش را بالا ببرد . برای این کار باید در بازار به تولیدات داخلی تنفس داد و وقتی تولید کننده داخلی می تواند تنفس کند که تایر چینی در بازار نباشد . یعنی بازار را برای تولیدات داخلی گسترش بدهیم نه آنکه اجازه واردات بیشتر بدهیم .

یک نظر ارسال کن . . .

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *